Moduł I

Założenia nowego systemu wspomagania szkół



Aby szkoła mogła się zmieniać, potrzebuje z jednej strony autonomii, która sprawi, że zmiany będą dostosowane do jej indywidualnej sytuacji, a z drugiej – wsparcia, które wzmocni te procesy i pomoże przygotować się do realizacji wymagań stawianych przez państwo. Na całym świecie podejmowane są wysiłki mające na celu zbudowanie efektywnego systemu wspierania szkół i nauczycieli. Od wielu lat takie działania prowadzone są również w Polsce. Dążymy do stworzenia systemu, który ułatwi środowisku szkolnemu dostosowanie do wymagań współczesnego świata – szkole zapewni pomoc, czyli odpowie na jej rzeczywiste potrzeby, a nauczycielom pozwoli w efektywny sposób podnosić kompetencje zawodowe i rozwijać swój warsztat pracy.

Nowoczesne wspomaganie uznaje szkołę za organizację uczącą się. Uwzględnia indywidualne perspektywy i potrzeby poszczególnych grup społeczności szkolnej: uczniów, nauczycieli, dyrekcji, rodziców czy instytucji środowiska lokalnego, ale skupia się na wypracowaniu takiego planu rozwoju, który będzie najkorzystniejszy dla szkoły jako całości.

Szkoła jest odpowiedzialna za własny rozwój. Oznacza to, że dyrektor i nauczyciele chcą uczestniczyć w całym procesie: dobrowolnie wybierają obszar objęty wspomaganiem oraz wzajemnie motywują się do samodzielnej i zespołowej pracy. Wymieniają się doświadczeniem z nauczycielami i dyrektorami z innych szkół, a także wspólnie wypracowują rozwiązania, które wdrażają do praktyki szkolnej.

Instytucje systemu wspomagania są partnerami szkoły. Poradnie psychologiczno-pedagogiczne, biblioteki pedagogiczne i placówki doskonalenia nauczycieli współpracują ze sobą i dzięki temu przygotowują kompleksową ofertę rozwoju. Pracownicy tych instytucji towarzyszą szkole na każdym etapie procesu wspomagania.

Załączniki: