Moduł I

Szkoła jako organizacja ucząca się

 
Koncepcja nowych rozwiązań wywodzi się z teorii organizacji uczących się (OUS). Termin ten „oznacza organizację zdolną do uczenia się, adaptującą się do zmiennych warunków funkcjonowania. Stan ten osiąga poprzez otwartość pracowników na nowe idee i trendy oraz stałe doskonalenie się pracowników”. Główną cechą organizacji uczącej się jest myślenie systemowe, czyli „umiejętność postrzegania organizacji jako całości, przy równoczesnym uwzględnianiu poszczególnych elementów składowych oraz interakcji zachodzących pomiędzy tymi elementami”*.

Organizacja OUS pracuje zgodnie z tylko jedną zasadą – ciągle weryfikuje własne doświadczenia i przekształca je w wiedzę istotną dla całej organizacji i dostępną dla  wszystkich jej członków.

Cechy wyróżniające organizację uczącą się:
  • uczenie się na błędach
  • otwartość na przyjmowanie informacji zwrotnych
  • ciągły trening pracowników
  • rozwój koordynowany przez kierownictwo
  • delegowanie uprawnień i decentralizacja
  • podejmowanie ryzyka, zachęcanie do eksperymentowania
  • otwartość na podejmowanie ryzyka, nowe sposoby działania
  • częste przeglądy procedur działania
  • poszukiwanie sposobów zwiększenia skuteczności pracy
  • podejmowanie decyzji na podstawie faktów
  • ścisła współpraca między wydziałami.

* Senge P.M., (1990), The Fifth Discipline: The art and practice of the learning organization, Nowy Jork: Doubleday [wyd. polskie: Senge P.M., (2003), Piąta dyscyplina, Kraków: Oficyna Ekonomiczna].
Załączniki: